برای جلوگیری از گسترش کروناویروس، مردم در سراسر دنیا دست دادن روزانه و آغوش گرفتن را با روش های دیگری جایگزین می کنند. این روش ها شامل به هم زدن پاها و های-فایو کردن در هواست.
، بحران فعلی کووید-۱۹ بر راه های ارتباطی مردم تاثیر گذاشته است، اما برای برخی از فرهنگ ها، احوال پرسی بدون تماس پیشاپیش وجود داشته است و دلیل وجود این روش ها، سنت های ریشه دار قدیمی است، نه یک پروتکل رفتاری برای مقابله با یک بیماری همه گیر.
نَمَسته، از هند تا نپال
ممکن است که کلمه «نمسته» را همراه با اشاره دو دست به هم فشرده شده به سمت بالا دیده باشید. در فرهنگ عامیانه غربی، این کار اغلب از فرهنگ اصلی خود جدا شده و به طور نابجا مورد استفاده قرار می گیرد. این روزها، این عبارت روی کیسه های پلاستیکی، کوله پشتی ها و تی شرت ها نقش بسته و در کلاس های یوگا گفته می شود و فرسنگ ها با ریشه های معنوی باستانی اش فاصله دارد. این نوع احوال پرسی به طور همزمان به معنی احترام گذاشتن و تواضع است و اعتقاد بر این است که حرکت «مودرا» که همان فشردن دو دست است، شخصی که این کار را صادقانه انجام می دهد از بلایا دور می کند.
وَی در تایلند
احوال پرسی استاندارد در تایلند وَی (wai) نام دارد. در این نوع احوال پرسی، سر به آرامی به جلو خم می شود و دست ها در جلو به هم فشرده می شوند که نشانه تاثیر آیین های هندو و بودایی بر گذشته و حال فرهنگ تای است.
علاوه بر استفاده از این روش در تمرین های معنوی و احوال پرسی ها، روش «وی» کاربردهای متعدد دیگری هم دارد، از جمله در رقص، عذرخواهی و حتی جلوگیری از خشم.
معنی «وی» بسیار بیشتر و فراتر از یک «سلام گفتن» مودبانه است. این روش خیلی در اجراهای رقص و برای نشان دادن عذرخواهی کاربرد دارد.
تعظیم کردن در ژاپن
تعظیم یا نشان دادن احترام به عنوان یک روش مخصوص نجیب زادگان بیش از هزار سال پیش در ژاپن شروع شد و امروزه یکی از شناخته شده ترین روش ها احوال پرسی بدون سخن گفتن در این کشور است.
خانم یوکو کایفو (Yuko Kaifu)، رییس خانه ژاپن (Japan House) در لس آنجلس گفت: «تعظیم کردن در قرن هفتم از چین وارد ژاپن شد. تعظیم کردن ابتدا متعلق به طبقه اشراف بود اما بعدها و در قرن دوازدهم در بین جنگجویان سامورایی محبوب شد». خانم کایفو اضافه کرد که این روش قرن ها بعد و در قرن هفدهم وارد فرهنگ عامیانه شد.
درجه خم شدن، پیام شما را منتقل می کند. برای سلام گفتن، حدود پانزده درجه خم می شوید. در دیدار با فردی با مقام ارشد یا یک مشتری، سی درجه خم می شوید. برای نشان دادن اندوه عمیق، احترام و یا عذرخواهی، ۴۵ درجه خم می شوید.
کاسه کردن دست و کف زدن در زامبیا
دست دادن در حالت عادی در زامبیا رایج است. اما شما می توانید بدون تماس فیزیکی هم ارتباط برقرار کنید. برای سلام گفتن ساده می توانید دستهایتان را کنار هم بگذارید، انگار که با آنها ظرفی ساخته اید و بعد یکی دو بار کف بزنید و بگویید «مولی باونجی» (یعنی سلام. این عبارت می تواند در همه اوقات روز به کار رود) یا بگویید «موواکابوانجی» یعنی صبح به خیر.
اگر بستگان خانوادگی سببی را ملاقات می کنید، لازم است که یک مرحله بیشتر پیش بروید. وقتی که دست هایتان را کاسه کردید، زانوهایتان را خم کنید و در این حالت کف بزنید. پایین آوردن بدن در این روش به معنی احترام گذاشتن بیشتر است.
روش های دوری در فرهنگ لاکوتا
برای برخی از فرهنگ ها، مثل فرهنگ لاکوتا در آمریکای شمالی، خودداری از ارتباط به طور عمدی گاهی اوقات می تواند به معنی احترام گذاشتن باشد.
خانم جنیفر وستون (Jennifer Weston)، یکی از اعضای جامعه لاکوتا گفت که با اینکه دست دادن با نوک انگشتان یک روش معمول ارتباطی در فرهنگ اوست، به عنوان یک کودک از او خواسته شده بود که در هنگام روبرو شدن با خانواده سببی یا عموزادگان از جنس مخالف، از تماس فیزیکی و چشمی خودداری کند.
سلام گفتن در اسلام
پیروان آیین اسلام که جمعیتی معادل ۱/۸ میلیارد نفر در سراسر جهان هستند، روش های متنوعی برای احوال پرسی دارند که این روش ها با عبارت سنتی «سلام» یا «سلام علیکم» و نسخه های متفاوت آن بیان می شود.
با اینکه بسیاری از این «سلام» گفتن ها با تماس فیزیکی از قبیل دست دادن، در آغوش گرفتن و بوسیدن همراه است، اما داشتن این تماس یک ضرورت نیست. در حقیقت درک جامعه از فرهنگ اسلامی و عادت های فرهنگ بومی است که تماس های فیزیکی را به این روش اضافه می کند.
سلام گفتن به آینده
اما سلام و احوال پرسی ما در جهان بعد از همه گیری کووید-۱۹چگونه خواهد بود؟ همینطور که ما درباره روش های احوال پرسی فکر می کنیم و آنها را دوباره ارزیابی می کنیم، ممکن است با چالش های مرتبط جدیدی روبرو شویم. چالش هایی که به ریشه های جنسیتی و روش های معنوی مربوط هستند. در آینده، زندگی ما دوباره به حالت عادی بر می گردد، سفرها شروع خواهد شد و همه چیز به ما بستگی دارد که چه استانداردهایی را برای زندگی آینده انتخاب می کنیم.
