خشونت خانگی در زندگی زنانی با ویزاهای موقت

مسئولین در مورد خشونت خانوادگی نگران این هستند که دوران بیماری همه گیر کووید ۱۹ برای زنانی که وابسته به ویزای اشخاصی با ویزای موقت هستند، به زمان دلسردی بدل شود و آنها به دلیل وضعیت ویزا، موانعی مانند دسترسی به خدمات اجتماعی را تجربه کنند.

Sad teen crying after read phone message Source: iStockphoto

Source: Benjamin RondelGettyImages

طبق گزارش دفتر آمار استرالیا، در شرایط عادی، سه زن از ده زن بالاتر از پانزده سال خشونت جسمی یا جنسی را در استرالیا تجربه خواهند کرد. 

با این حال، استرس مضاعفی که خانواده ها در اثر فشارهای ناشی از کووید ۱۹ تجربه می کنند طبق گفته میشال مورس منجر به افزایش تماس ها درخواست کننده کمک به قربانیان خشونت خانگی شده است. 

او می گوید مدیران پرونده های دو زبانه این سازمان و وکلای مهاجرت در این مدت پشتیبانی از راه دور بیشتری نسبت به زمان عادی برای زنان ارائه داده اند. 

Cre8tive Nails owner Rosie Thind with customer in Darwin, Friday, May 15, 2020. Source: AAP Image HELEN ORR

وی گفت: "به دلیل تغییر ناگهانی وضعیت اشتغال برای بسیاری از افراد، زنان دارای ویزای موقت شغل خود را از دست داده اند، اما آنها واجد شرایط سنترلینک و بسته های حمایتی دولت فدرال نیستند بنابراین ما یک دسته از زنانی داریم که خشونت خانوادگی را تجربه می کنند و نیازهای شدیدی به کمک دارند. آنها دسترسی به درآمد ندارند و در حال حاضر آنها از ترس امنیت خود می ترسند اما از اینكه از كجا می توانند برای غذا پول بگیرند و از كجا می خواهند برای پرداخت سقف بالای سرشان پول بگیرند، نیز می ترسند." 

دکتر روچیتا روچیتا، یکی از مدیران پرونده در موسسه اینتاچ (InTouch) می گوید: زنان پناهنده و مهاجران به دلیل حس شرم و ننگ مایل به درخواست کمک نیستند.

او نگران است كه بسياري از قربانيان به دليل محدوديت مالي، بسته شدن مرزها و ترس از طرد شدن در اجتماع خود قادر به بازگشت به كشور مادري خود نباشند.

دکتر روچیتا می گوید، یکی از موکلان او که با سه فرزندش از خشونت خانوادگی فرار کرده بود به دلیل محدودیت در تأمین فرزندانش، به شوهر آزاررسان خود بازگشت.

دکتر روچیتا می گوید: "من فکر می کنم او امنیت خود را به خطر انداخته است، اما انتخابی برای او باقی نمانده بود."

موسسه اینتاچ تنها آژانس پشتیبانی چند فرهنگی استرالیا در مورد خشونت خانوادگی است که یک مرکز حقوقی داخلی دارد و تقریباً ۴۰٪ از موکلان آن در سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ دارای ویزاهای موقت بودند.

موریس می گوید موسسه اینتاچ الگوی جدیدی را در مجرمان با استفاده از کووید ۱۹ به عنوان سلاحی علیه زنان آسیب پذیر با مهارت انگلیسی پایین مشاهده کرده است که در دوران خانه نشینی تنها قادر به دسترسی به اطلاعات از سوء استفاده کنندگان خود هستند. 

موریس می گوید: "بنابراین نیاز و همچنین اضطراب زیادی برای زنهایی به وجود می آورد که در هرگز از تله های جسمی و عاطفی و روانی احساس امنیت نمی کنند اما ویروس بار مضاعفی را اضافه کرده است."

موریس می گوید تعریف خشونت خانوادگی وسیع شده است و هم اکنون شامل رفتارهایی غیر از سوء استفاده جسمی از همسر یا اعضای خانواده قربانی نیز است. 

موریس گفت:"اگر یک زن به هر دلیلی احساس ناامنی را می کند که می تواند به دلیل ناامنی در مسائل احساسی، روانی، مالی، فیزیکی و جنسی باشد. اگر زندگی خود یا فرزندانشان را در معرض تهدید می بینند، به این معنی است که آنها خشونت خانوادگی را تجربه می کنند و می توانند از آنها کمک بخواهند." 

وکیل مهاجرت نیلش ندان می گوید یک قربانی با ویزا موقت که تصمیم به ترک رابطه خشونت آمیز دارد، برای خارج شدن از وضعیت ویزای وابسته خود و قطع رابطه با فرد متخلف، به دو قطعه مدارک پشتیبانی توسط یک مددکار اجتماعی، پزشک عمومی، روانشناس یا پلیس احتیاج دارد. 

وی گفت: "مطمئناً یک گزینه برای آنها این است که به کشورشان برگردند و این به دلیل قوانین اعمال شده کشور و کشور مقصد بر مرزها در شرایط کنونی دشوار است. آنها باید به سازمان مهاجرت اطلاع بدهند که روابطشان به پایان رسیده است و البته اگر در شرایط خشونت خانوادگی قرار داشته باشند، باید از این وضعیت خارج شوند تا امنیت پیدا کنند. آنها باید به مرکز پناهجویی بروند و فوراً با پزشک معالج خود شروع به گفتگو کنند."

دولت فدرال ۱۵۰ میلیون دلار برای حمایت از قربانیانی که خشونت خانگی، خانوادگی و جنسی را در طول کوروناویروس تجربه کرده اند، تعیین کرده است.

موریس می گوید بسیاری از زنان در ویزاهای موقت دارای حق کار محدودی هستند و به دلیل وضعیت ویزای خود واجد شرایط دسترسی به خدمات ابتدایی بهداشتی و درمانی یا خدمات اجتماعی نیستند.

در پاسخ به بحران سلامتی، سازمان اینتاچ با شرکت اجتماعی سیبلینگ بای کینفولک ملبورن همکاری کرده تا کمک های اضطراری غذایی را برای آسیب پذیرترین مشتری های خود ارائه کند. 

وی گفت: "از وقتی که به علت ویروس کووید ۱۹ تعطیلی ها اتفاق افتاد، ما مشتریان زیادی داریم که در مشاغل کوتاه مدت و موقت کار می کردند. آنها در رستوران ها یا در سالن های زیبایی کار می کردند و این ها مکان هایی بودند که یک شبه تعطیل شدند و به همین دلیل این زنان شدیدا نیازمند هستند."

تریسی -از نام واقعی او ذکر نشده است- از یک طوفان خشن در کشور خود فرار کرد تا زندگی جدیدی را در استرالیا آغاز کند. وی با ویزای کار موقت عاشق یک هموطن اروپایی شد و به ویزای وی وابسته شد. 

این رابطه نزدیک به دو سال پیش زمانی که آن مرد به یک فروشنده مواد مخدر تبدیل شد، از هم پاشید.

بعد از اینکه تریسی این رابطه را ترک کرد، شرایط وخیمی ایجاد شد. 

تریسی می گوید: "او مرتباً به من پیام می داد. او آرزو می کرد که من مرده باشم و اگر مرا ببیند، به صورتم مشت می زند." 

اما تریسی تنها نیست. دفتر آمار استرالیا گزارش می دهد که از سن پانزده سالگی یک مورد از هر چهار زن توسط شریک فعلی یا سابق خود مورد سوء استفاده عاطفی قرار گرفته است.

استرس روانی که تریسی تقریباً دو سال تحمل کرده بود، باعث ترس و اضطراب فوق العاده او شد. 

او به عنوان سرپرست کودکان آسیب پذیر و معلول در قلمرو شمالی مشغول به کار است. جایی که یافتن کارگری با مهارت های وی سخت است. با اما وجود پنج سال کار، کارفرمای وی قادر به حمایت مالی از تریسی با ویزای کار نیست. 

”ایجاد یک زندگی کاملاً جدید. من با این کودکان سخت کار کردم از آنجا که آنها یک سازمان غیرانتفاعی هستند، گفتند که برای آن ها خیلی گران است که اسپانسر من شوند." 

این بدان معناست که تریسی به ویزای شریک سابق سابق خود وابسته است و نمی تواند کاملاً با او قطع رابطه کند. 

ناندان می گوید چون تریسی شریک زندگی یک خارجی بوده است، تنها گزینه وی درخواست ویزا به تنهایی است. 

وی می گوید بسیاری از زنان در ویزاهای موقت پس از ترک شرکای سواستفاده گر خود ، در مواردی مشابه گرفتار می شوند و اگر شریک زندگی آنها دارای ویزای موقتی باشد راهکاری برای مهاجرت وجود ندارد. 

در سال های ۲۰۱۶ - ۲۰۱۵ ، ۵۲۹ زن که وابسته به ویزاهای موقت شریک زندگی خود بودند با استفاده از مقررات خشونت خانوادگی درخواست اخذ اقامت دائم کردند، بیش از هفتاد درصد از آنها موفق بودند. از طرف دیگر، نندان نگران این است که هیچ گونه امنیت برای قربانیان ویزای وابسته وجود نداشته باشد زیرا قانون مهاجرت متقاضیان ویزای شریک را در اولویت قرار می دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سازمان اینتاچ، به سایت inTouch.org.au مراجعه کنید یا اگر در ویکتوریا زندگی می کنید با شماره تلفن رایگان آنها ۱۸۰۰ ۷۵۵ ۹۸۸ از دوشنبه تا جمعه بین ۵  تا ۹ بعد از ظهر تماس بگیرید.

برای درخواست کمک از سراسر کشور در مورد تجاوز جنسی، خشونت خانوادگی و خانگی، هر زمان باشماره ۱۸۰۰ ۷۳۷ ۷۳۲ تماس بگیرید. 

اگر احساس پریشانی کرده اید و به پشتیبانی عاطفی احتیاج دارید، در هر ساعت از شبانه روز با خدمات پشتیبانی بهزیستی ذهنی  بیاندبلو کروناویروس (Beyondblue coronavirus) با شماره ۱۸۰۰ ۵۱۲ ۳۴۸ یا لایف لاین (Lifeline) با شماره ۱۳ ۱۱ ۱۴ تماس بگیرید.

برای اطلاعات مربوط به سلامت زنان به زبان شما، با شماره تلفن [phone] بین ۱۰ تا ۴ عصر با مرکز چند فرهنگی سلامت زنان تماس بگیرید.

اگر به پشتیبانی زبان نیاز دارید، با شماره ۱۳ ۱۴ ۵۰ برای یک مترجم تماس بگیرید و از آنها بخواهید که شما را به سازمان پشتیبانی دلخواه خود متصل کنند.

اگر زندگی شما در خطر است بلافاصله با شماره ۰۰۰ تماس بگیرید.

Source: DME PhotographyGetty Images