کشف لاشه کشتی تاسمانیایی باربارا، اطلاعات تازه ای را درباره صنعت کشتی رانی در دوره مهاجرنشینی استرالیا در اختیار باستان شناسان قرار داده است. این کشتی دو دکله، در سال ۱۸۵۲ بر اثر وزش یک طوفان شمالی در آبهای کم عمق منطقه رای (Rye) ویکتوریا غرق شد. اما محل غرق شدن آن تا حدود ۱۷۰ سال بعد همچنان ناشناخته باقی مانده بود. تا اینکه امسال، باستان شناسان دریایی کشف بقایای کشتی باربارا در منطقه رای را تائید کردند.
بر اساس گزارش ، این کشتی چوبی دوازده متری، در سال ۱۸۴۱ و در منطقه تامر ریور (Tamar River) ایالت تاسمانیا ساخته شد. بررسی بقایای این کشتی، یافته های جدیدی را درباره آغاز صنعت کشتی رانی در قاره استرالیا در اختیار باستان شناسان قرار داده است. به گفته وندی ون دیون وورد (Wendy Van Duivenvoorde)، باستان شناس دانشگاه فلیندرز ((Flinders University، "کشتی سازی، اولین صنعت تولیدی استرالیا در دوره مهاجرنشینی بوده است. اما اطلاعات کمی درباره صنعت کشتی سازی در اوایل قرن نوزدهم و قبل از سال ۱۸۵۰ در استرالیا موجود است. علی رغم اینکه منابع تاریخی کمی در مورد جزئیات صنعت کشتی سازی در استرالیا وجود دارد، اما کشتیها نقش بسزایی در ساخت این کشور ایفاء کرده اند. به این دلیل که در گذشته، همه کارها از طریق مواصلات دریایی و با استفاده از کشتی ها انجام می شد. اما امروزه اوضاع فرق کرده و ما دیگر این ارتباطمان را با گذشته از دست داده ایم. با وجود این، محل کشف لاشه کشتی باربارا، یک سایت باستان شناسی جالب است که می تواند باعث برطرف شدن یک سری از ابهامات تاریخی در این زمینه شود".
کشتی های گمشده
Source: Flinders University
باربارا یکی از چندین کشتی تجاری سنگ آهک بود که در شبه جزیره مورنینگتون گم شد. پیتر تیلور (Peter Taylor)، کاوشگر کشتی های غرق شده، کسی بود که سالها قبل، بقایای کشتی غرق شده ای را در نزدیکی منطقه رای پیر(Rye Pier) کشف کرد. او در حال تحقیق در مورد تجارت سنگ آهک در این منطقه بود که با لاشه یک کشتی حمل آهک مواجه شد. کشتی حدودا در فاصله صد متری از ساحل قرار گرفته و مشخصات خاصی از آن در دست نبود.
در ماه فوریه، دانشگاه فلیندرز با همکاری مرکز میراث ویکتوریا(Heritage Victoria) و انجمن باستان شناسی دریایی ویکتوریا (Maritime Archaeology Association of Victoria) تلاش کردند تا هویت این کشتی غرق شده را مشخص کنند. نتایج بررسی ها حاکی از آن بود که این لاشه یا متعلق به کشتی باربارا است و یا کشتی اوپاسم (Opossum). کشتی اوپاسم در سال ۱۸۲۷، توسط محکومان و در سارا آیلند (Sarah Island) در غرب تاسمانیا ساخته شده و در سال ۱۸۵۳ هم غرق شده بود. هر دوی این کشتی ها، کشتی های کوچکی بودند و در زمان غرق شدن، سالهای زیادی از عمرشان می گذشت.
حفر، نمونه برداری و بررسی ساختار لاشه کشتی دو هفته زمان برد. بعد از آن، باستان شناسان به این نتیجه رسیدند که کشتی غرق شده باید همان کشتی باربارا باشد. چرا که مانند کشتی باربارا دوازده متر طول داشت. در حالی که طول کشتی اوپاسم یازده متر بود. هنوز مشخص نیست که لاشه کشتی اوپاسم کجاست.
سازنده کشتی باربارا
تا سال ۱۸۲۰ هیچ کشتی ای در استرالیا ساخته نشد. باربارا جزء اولین کشتی های ساخته شده در این کشور محسوب می شود که ساخت آن بسیار شگفت انگیز است. سازنده کشتی باربارا، جوزف هیند (Joseph Hind)، كشاورزی از منطقه تامر ولی(Tamar Valley) در تاسمانیای شمالی بود. جوزف در سال ۱۸۲۸ به همراه همسرش باربارا از انگلستان به ون دیمنزلند (Van Diemen's Land) مهاجرت کرد. بررسی سوابق حمل و نقل باربارا نشان می دهد که تا قبل از ثبت آن در ویکتوریا در سال ۱۸۴۶، از آن برای انتقال دام و پشم استفاده می شده است. باستان شناسان در تلاشند تا با کمک تاریخ شناسان کشتی، ردپایی هم از سوابق مربوط به تعمیر و نگهداری این کشتی پیدا کنند.
استفاده از الوار مختلف
به گفته دکتر ون دیون وورد، اطلاعات تاریخی مربوط به کشتی های دریایی اولیه استرالیا به خوبی ثبت نشده و اطلاعات خاصی درباره سازندگان کشتی ها و روش ساخت آنها در دست نیست. به همین دلیل، کشف لاشه کشتی باربارا می تواند اطلاعات مهمی در این زمینه به باستان شناسان بدهد. تا پیش از این، همیشه تصور می شد که کشتی سازان از الوار محلی، مثل چوب درخت هون پاین (Huon pine) یا بلوگام (Blue gum)، برای کارشان استفاده می کردند. اما بررسی کشتی باربارا مشخص کرد که تخته های این کشتی، از چوب درخت اوکالیپتوس جاررا (Jarrah) بومی وسترن استرالیا، اسکلتش از چوب درخت چای و قسمتهایی از آن هم از درخت اوکالیپتوس بومی ایالتهای نیو ساوت ولز و ویكتوریا تشکیل شده است. این نشان می دهد که سازنده کشتی برای ساخت بعضی از قسمتهای خاص آن، الوار محلی به کار نبرده و با وسواس تمام، از الوار بومی مناطق دیگر استفاده کرده است. به گفته دکتر ون دیون وورد، کشتی باربارا دارای یک پوسته بسیار ضخیم و دو لایه چوب جاررا است. این چیزی است که معمولا در کشتی های شکار نهنگ مشاهده می شود. تا پیش از این، گمان می رفت كه شناورهای ساخته شده در استرالیا كاملا سست و بی کیفیت بوده اند. اما کشف لاشه کشتی باربارا نشان داد كه این تصور به هیچ وجه درست نبوده است.
