مزرعه ناریرا در غرب نیوساوت ولز، جایی زیبا از بیابان میانی (Outback) استرالیاست که بهشت پرندگان آبزی و خانه دست ساخته های باستانی مردمان بومی استرالیاست. بخشی از مسیر اکتشافی برک و ویلس (Burke and Wills) در این مزرعه قرار دارد و حالا این مزرعه، جدیدترین پارک ملی در کشور خواهد شد.
بیل اکانر Bill O´Connor) ۸۴) ساله که صاحب این مزرعه است، به ساسکیا مابین (Saskia Mabin) از ای بی سی بروکن هیل گفت: "این مزرعه می تواند خیلی خوب باشد و بعد ناگهان به جایی نامطلوب تبدیل شود".
این مزرعه، بزرگترین ملک شخصی است که در تاریخ ایالت نیوساوت ولز برای تبدیل به یک پارک ملی خریداری شده است.
مزرعه ناریرا به همراه پارک ملی استورت (Sturt National Park) که کنارش قرار دارد، منطقه ای حفاظت شده به وسعت نیم میلیون هکتار را خواهد ساخت که مساحت آن دو برابر مساحت قلمروی پایتخت استرالیا خواهد بود.
این مزرعه در گوشه شمال غربی ایالت نیوساوت ولز قرار دارد و دیوار دینگوی مرز نیوساوت ولز-کویینزلند، مرز شمالی آن را تشکیل می دهد.
رود بولو(Bulloo) که از کویینزلند سرچشمه گرفته و به سمت جنوب می آید، در این مزرعه به پایان مسیر خود می رسد و تالاب وسیعی را شکل می دهد که زمانی که سیل در سرزمین میانی استرالیا رخ می دهد، ده ها هزار پرنده را به سوی خود جلب می کند.
علاوه بر این، در این مزرعه آثاری از صنایع دستی، ابزارها و سازه های سنگی مردمان بومی استرالیا یافت می شود.
برک و ویلس، کاشفان نامدار استرالیا در سال ۱۸۶۰ از این مزرعه گذشتند و اینجا یکی از محل های اقامت شبانه آنها بود.
یک قرن، یک خانواده
آقای اکانر که پدرش این مزرعه را در سال ۱۹۱۹ خرید، گفت که زندگی در آنجا همیشه آسان نبود. اگرچه این منطقه میزبان طیف متنوعی از گیاهان و جانوران است، اما طبیعت همیشه مهربان نیست.
او گفت: "پیوند عمیقی بین برادران، خواهران و البته فرزندانم با این مزرعه وجود دارد - اغلب آنها زمان زیادی از عمرشان یا حتی تمام آن را در اینجا گذرانده اند".
او گفت که پیش تر و زمانی که درآمد مزرعه کفاف زندگی اش را نمی داد، سعی کرده بود تا ملکش را به دولت بفروشد. اما این بار دولت با یک پیشنهاد سراغ او آمد. به خاطر خشکسالی، اوضاع هنوز بد بود و بهترین راه جان به در بردن از این شرایط، فروش ملک بود.
مت کین (Matt Kean)، وزیر انرژی و محیط زیست نیوساوت ولز گفت که با مالکیت این ملک توسط دولت، اطمینان حاصل می شود که ۲۵ حیوان در معرض خطر که در این منطقه زندگی می کنند و نیز تالابهای مهم آن به خوبی محافظت خواهند شد.
آقای کین گفت: "هدفی که تعیین کردم، اضافه کردن دویست هزار هکتار از چراگاه ها به پارک های ملی در دوره کاری من به عنوان وزیر محیط زیست بود. ما هم اکنون به این هدف رسیده ایم و امیدوارم که حتی به بیشتر از این دست پیدا کنیم".
جایی ایده آل برای مشاهده پرندگان
دکتر بری تریل (Barry Traill) از بنیاد Pew Charitable Trusts گفت که فروش مزرعه ناریرا، کاری "بسیار خاص" برای پرندگان آبی در معرض خطر و به خصوص گری گراسرن (Grey Grasswren) هاست.
او گفت: "مزرعه ناریرا، نزدیک نود درصد زیستگاه این پرندگان در نیوساوت ولز را تشکیل می دهد".
او اضافه کرد که این خرید، گردشگری به اوت بک را نیز بیشتر خواهد کرد، چیزی که اغلب مورد بی توجهی دولت ها واقع می شد.
دکتر تریل گفت: "اوت بک، یکی از مناطق عالی و دست نخورده طبیعی در دنیاست و ما اغلب اینگونه به آن فکر نمی کنیم. چنین چیزی در دنیای امروز خاص و کمیاب است. میلیونها نفر در استرالیا، بسیار مشتاق تماشای پرندگان هستند و فقط داشتن پرندگانی مثل گری گراسرن کافی است که مردم با نیرویی شبیه مغناطیس جذب منطقه شوند و مناظر را ببینند و کمی پول خرج کنند و از راه گردشگری به اقتصاد محلی کمک کنند".
رکسن روبرتسون (Roxann Robertson) از انجمن زمینهای محلی بومیان تیبوبورا (Tibooburra Local Aboriginal Land Council) گفت که خرید مزرعه ناریرا، خبر خوبی برای آینده حفاظت از گونه هاست.
دولت نیوساوت ولز از این انجمن برای مشارکت در تعیین نام این پارک ملی جدید دعوت کرده است.
خانم روبرتسون گفت که انجمن همواره رابطه خوبی با مقامات پارکهای ملی داشته است و گفت که شکی ندارد که این رابطه خوب با تغییر مالکیت مزرعه ناریرا همچنان ادامه خواهد داشت.
