بازداشت از یک جزیره، به جزیره ای دیگر.
به پناهندگان مستقر در مرکز بازداشتگاهی ویژه پناهجویان و پناهندگان در جزیره مانوس واقع در پاپوانیوگینی فرصتی برای انتقال به نارو پیشنهاد شده است.
بنا به گزارش ها پوستر های مربوط به این پیشنهاد در روز دوشنبه نهم اکتبر در سرتاسر این مرکز به معرض نمایش گذاشته شده اند.
اما این در حالی است که امیر تقی نیا پناهنده ایرانی که در این مرکز به سر می برد می گوید او فکر نمی کند که بازداشت شدگان دیگر در این مرکز، تن به این انتقال بدهند.
او می گوید: "ما نمی خواهیم به آنجا برویم زیرا آنجا یک مرکز بازداشتگاهی دیگر است. یک زندان دیگر در جزیره ای دیگر. ما نمی خواهیم در نارو یا پاپوانیوگینی مجددا اسکان پیدا کنیم زیرا اینها راه حل نیستند".
این امر در حالی رخ می دهد که مرکز بازداشتگاهی مذکور در جزیره مانوس قرار است تا روز سی ام اکتبر تعطیل شود.
و همه این اتفاقات در حالی رخ می دهد که هنوز هیچ شفافیتی درباره آنکه چه آینده ای در انتظار تقریبا هفتاد مرد بازداشت شده در آنجا خواهد بود، وجود ندارد.
ایان رینتول (Ian Rintoul) از ائتلافی موسوم به Refugee Action Coalition می گوید گذشته از تعداد اندکی از این مردان که خانواده آنها نیز در نارو مستقر هستند، او فکر نمی کند هیچ یک از دیگران این پیشنهاد را بپذیرند.
او می گوید: "پاسخ کوتاه، خیر است. هیچ کس مایل به رفتن به نارو نیست. نارو هیچ آینده ای از منظر اسکان مجدد ندارد. آنها این نکته را با شفافیت اعلام کرده اند که «هیچ امکان اسکان مجددی در نارو وجود ندارد». بنابراین عملا این افراد به یک زندان جزیره ای دیگر می روند که تنها آینده ممکن برای خروج از آن رفتن به ایالات متحده آمریکا خواهد بود".
پیشنهاد انتقال به نارو تنها آن دسته از افرادی را شامل می شود که در فرایند اسکان مجدد در ایالات متحده آمریکا شرکت داشته اند.
آقای رینتول می گوید در حدود دو سوم از مردان مستقر در جزیره مانوس در مصاحبه هایی با مقامات آمریکایی شرکت کرده اند و این احتمال وجود دارد که این افراد واجد شرایط کافی انتقال به ایالات متحده آمریکا باشند.
استرالیا در ماه سپتامبر سال گذشته توافقی را با ایالات متحده آمریکا به امضا رساند که به موجب آن پناهندگان مستقر در هر دو مرکز جزیره مانوس و نارو در داخل خاک ایالات متحده آمریکا اسکان خواهند یافت.
اگر چه گفتنی است که تا کنون تنها پنجاه و چهار نفر به موجب توافق مذکور به ایالات متحده آمریکا انتقال یافته اند.
آقای رینتول می گوید همین امر در واقع سبب شده تا پیشنهاد انتقال به نارو در عمل به پیشنهادی قابل توجه تبدیل شود.
او می گوید: "کاملا روشن است که خود دولت - منظورم دولت استرالیا است – هیچ اعتمادی به توافق به عمل آمده با ایالات متحده آمریکا و اینکه این توافق نتیجه ای برای افرادی باشد که در نارو و جزیره مانوس مستقر هستند، ندارد".
در همین حال، دپارتمان مهاجرت و محافظت از مرزهای استرالیا نیز ضمن انتشار بیانیه ای اعلام کرده است که دولت به همکاری خود با نارو و پاپوانیوگینی در خصوص ترتیبات مربوط به پناهندگان و پناهجویان ادامه خواهد داد.
در این بیانیه آمده است: دولت نارو توافق نموده تا پناهندگان پاپوانیوگینی را در نارو و ضمن مدت انتظارشان برای اسکان مجدد در یک کشور ثالث بپذیرد. این انتقال، داوطلبانه است. هیچ کس برای رفتن به نارو مجبور نخواهد شد".
اما این در حالی است که نیک مک کیم (Nick McKim) سخنگوی امور مهاجرت حزب سبزهای استرالیا می گوید این پیشنهاد انتقال، نشانه ناامیدی دولت است.
او می گوید: "این امر کاملا نشانگر وحشت و ناامیدی است. منظورم این است که پیتر داتون عملا سعی می کند تا این افراد را از یکی از زندان های استرالیا در خارج از کشور به زندان دیگر منتقل کند چون او هیچ برنامه ای برای مواجه شدن با این افراد در جزیره مانوس و پس از آنکه زندان آنجا را تعطیل کنند ندارد مگر آنکه آنها را در جامعه پاپوانیوگینی در شرایط خطرناک موجود رها کند".
