تحقیق: ۸۰ درصد از کودکانی که مشکلات روانی دارند از هیچ خدمات درمانی استفاده نمی کنند

Unhappy child

Source: Pixabay

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد ۸۰ درصد از کودکانی که علائم مربوط به مشکلات روانی را نشان می دهند، از هیچ کمکی در این زمینه استفاده نمی کنند.


نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد ۸۰ درصد از کودکانی که علائم مربوط به مشکلات روانی را نشان می دهند، از هیچ کمکی در این زمینه استفاده نمی کنند.

این مطالعه با بررسی ۵ هزار کودک استرالیایی، به بررسی موانع احتمال برای دسترسی به خدمات مربوط به سلامت روانی پرداخته است.

یک مطالعه جدید نشان می دهد حدود نیمی از استرالیایی هایی که مبتلا به اختلالات روانی هستند یا به طور مناسب تحت درمان قرار نمی گیرند و یا به طور کل هیچ خدمات درمانی استفاده نمی کنند.

این در حال است روش های درمانی موثری برای بسیاری از بیماری ها وجود دارد.

این تحقیق که با پشتیبانی شورای ملی تحقیقات پزشکی و سلامت استرالیا انجام شده است به بررسی موانعی که در مورد دسترسی به خدمات سلامت روانی، بویژه برای کودکان وجود دارد، پرداخته است.

پرفسور هاریت هیسکاک (Harriet Hiscock) از موسسه کودکان مرداک رهبر این تحقیق جدید است.

وی می گوید: "ما به یک نمونه جمعیتی متشکل از حدود 5 هزار کودک نگاه کردیم و این موضوع را بررسی کردیم که آیا آنها مبتلا به مشکلات روانی هستند. و این که اگر هستند، به چه خدمات و حمایت هایی از طریق مدیکر دسترسی دارند. و چیزی که پیدا کردیم این بود که بخش عمده کودکانی که مشکلات روانی داشتند خدمات سلامت روانی که به آن نیاز داشتند را دریافت نمی کردند."

این تحقیق نشان داد ۸۰ درصد از کودکانی که سطح بالایی از علائم بیماری های روانی را نشان می دادند هیچ کمکی دریافت نمی کردند.

همچنین مشخص شد فقط ۴۰ درصد از کودکانی که به طور ادامه دار با مشکلات روانی مواجه هستند خدمات مراقبتی لازم را دریافت می کنند.

پرفسور هیسکاک می گوید این میزان از محرومیت از خدمات درمانی روانی غیرمنتظره بوده است.

وی می گوید: "من فکر می کنم تعداد پایین کودکانی که از حداقل خدمات درمانی برخودار هستند تعجب آور است. ما می دانیم که بسیاری از کودکان خدمات درمانی مربوط به سلامت روانی را در استرالیا دریافت نمی کنند اما در مورد کودکانی برای طولانی مدت دچار این مشکلات روانی هستند، امیدوار بودیم که کمک های لازم را دریافت کنند اما در همین گروه نیز فقط ۳۸ درصد از آنها دسترسی به این خدمات دارند."

این گزارش حاکی از این است که عدم آگاهی کافی والدین در مورد مشکلات فرزندانشان یکی از عواملی است که مانع دسترسی به این خدمات می شود.

یکی دیگر از دلایل، هزینه ها و بار مالی استفاده از چنین خدماتی است.

پرفسور هیسکاک می گوید: "بودجه فعلی مدیکر به هر کودک این امکان را می دهد تا در سال از ۱۰ جلسه مربوط به این خدمات استفاده کند ولی کودکان اغلب به جلسات بیشتری نیاز دارند ولی خانواده ها توان مالی پرداخت این هزینه ها را ندارند."

پرفسور هیسکاک می گوید جنسیت، سن و پیشینه خانوادگی از جمله عواملی هستند که در این زمینه نقش مهمی ایفا می کنند.

وی می گوید: "مخصوصا دخترها، خیلی کمتر از پسرها احتمال دارد که به این خدمات درمانی دسترسی داشته باشند. کودکان جوانتر کمتر از کودکان بزرگتر به این خدمات دسترسی دارند و خانواده هایی که پیشینه غیرانگلیسی دارند کمتر از خانواده های انگلیسی زبان درخواست کمک می کنند."

تونی فیتزجرالد (Tony Fitzgerald) مدیر مرکز Kids Helpline است، مرکزی که به صورت تلفنی و یا از طریق webcam به کودکان خدمات مشاوره ارائه می دهد.

وی می گوید ۸۰ درصد از افرادی که با این مرکز تماس می گیرند مونث هستند و ۳۷ درصد از تماس گیرندگان، جوانانی هستند که پیشینه های فرهنگی و زبانی متفاوتی دارند.

وی می گوید: "من فکر می کنم این تایید کننده این ایده است که این گروه ها بیشتر با مراکزی مثل Kids Helpline تماس می گیرند به این دلیل که نمی توانند به هر دلیلی به خدمات سلامت روانی دیگر که در جامعه وجود دارد دسترسی داشته باشند."

آقای فیتزجرالد می گوید شرم آور بودن درخواست کمک در زمینه سلامت روانی در برخی فرهنگ ها می تواند یکی از دلایلی باشد که باعث شده است تا تعداد جوانانی که پیشینه های فرهنگی و زبانی متفاوتی دارند و با مراکزی مانند Kids Helpline تماس می گیرند افزایش یابد.

وی می گوید: "در طول چند سال گذشته ما قطعا شاهد افزایش تعداد جوانانی هستیم که پیشینه های فرهنگی مختلفی دارند و با این مرکز تماس می گیرند و ما فکر می کنیم دلیل این امر این است که وقتی با ما به صورت تلفنی تماس می گیرند تماس آنها تا حد زیادی محرمانه می ماند و هویتشان مشخص نمی شود ولی اگر بخواهند به مراکز خدمات درمانی سلامت روانی در جامعه مراجعه کنند، ممکن است در فرهنگ خود نوع ننگ مرتبط با کمک خواستن در این خصوص وجود داشته باشد."

آقای فیتزجرالد می گوید شکستن این ننگ ها از طریق عادی سازی خدمات درمانی روانی می تواند باعث شود تا تعداد جوانانی که برای دریافت خدمات به مراکز موجود در جامعه مراجعه می کنند افزایش پیدا کند.

وی می گوید: "ما هنوز باید کارهای زیادی در زمینه عادی سازی کمک خواستن از سنین اولیه و همچنین از لحاظ فرهنگی انجام دهیم."

هفته گذشته دولت فدرال استرالیا بودجه ای ۵ میلیون دلاری برای ایجاد یک سرویس آنلاین خبر داد که به جوانان کمک خواهد کرد به طور مستقیم به اطلاعات و حمایت های لازم در زمینه خدمات روانی دسترسی داشته باشند.


 

 

 


همرسانی کنید