فروردین دلیری با مهاجرت بیگانه نیست.
دلیری خاطر اقلیت واقع شدن و بزرگ شدن در خانواده ای با مذهب بهایی در ایران از تبعیضی رنج می برد که منجر به اسکان او در هندوستان شد.
زمانی که پاسپورت ایرانی او به دلیل تغییر حکومت در ایران از اعتبار ساقط شد او به ملبورن تغییر مکان داد.
او گفت:" من برای تجربه زندگی استرالایی به اینجا آمدم که چنین چیزی در ملبورن ممکن نیست، زیرا خیلی سریع ما با گروه افرادی شبیه خودمان، با دین مشابه و زبان مشابه جذب می شویم. من چند سالی را در ملبورن زندگی کردم، سپس حس کردم که من چیزی بیش از این می خواهم، چیزی سخت تر و هیجان آورتر و اصیل تر، سپس از آنجا بیرون رفتم."
هم اکنون نزدیک به سی سال است که دلیری در تاونزویل Townsville ساکن است و مرکز میان فرهنگی تاونزویل و فستیوال سالانه فرهنگی شهر را اداره می کند.
Townsville Airport Source: Townsville Airport
وی افزود:" آن روزها مردم می گفتند کهتاونزویلمرکز تبعیض نژادی استرالیاست اما این موضوع مرا اذیت نکرد زیرا من از شرایطی بسیار وخیم تر و تبعیض واقعی آمده بودم. پس برای من ماجراجویی بود. مردم اینجا اساسا از بهترین مردمی هستند که در دنیا پیدا می شوند. می توانید با آن ها دوست باشید. آن ها نهایتا شما را می پذیرند. با شما کنار می آیند و شما را مستثنا نمی کنند"
مناطق ناحیه ای استرالیا ۴۰ درصد تولید اقتصادی کشور را بر دوش دارند و از هر سه کارگر یک نفر را استخدام می کنند.
بحران کاهش جمعیت مناطق ناحیه ای
مناطق ناحیه ای استرالیا ۴۰ درصد تولید اقتصادی کشور را بر دوش دارند و از هر سه کارگر یک نفر را استخدام می کنند. که به تمام شهرهای کوچک و مناطق خارج از سیدنی، ملبورن، بریزبین، پرت، ادلاید و کنبرا اتلاق می شود و این در حالی است که مناطق ناحیه ای با بحران کاهش جمعیت دست و پنجه نرم می کند.
استوارت مک الپین کشاورز استرالیای غربی ، شاهد تحلیل رفتن ناحیه دالوالین که منطقه کشاورزی و دامداری است با افزایش سن مردم بوده است.
The QLD state nominating body has closed the skilled program owing to a “significant backlog” of applications Source: SBS
او بود که پیشنهاد داد که اولویت افزایش جمعیت به مناطق ناحیه ای داده شود و شهرداری محلی به شدت از این عقیده او حمایت کرد.
او گفت:" جمعیت رو به کاهش بود و تعداد افراد در مدرسه بسیار کاهش یافته بود به حدی که اعداد و ارقام حاکی از تعطیلی مدرسه در مدتی کوتاه داشتند، پس در ابتدا تلاش شد مردم را به بازگشتن به منطقه محلی مان تشویق کنیم و جمعیت را افزایش دهیم تا مدرسه ابتدایی دایر بماند."
جذب کردن مهاجران به منطقه ای در ۲۳۶ کیلومتری شمال پرت کار آسانی نبود.
رقابت مک الپین با زمان آنقدر سریع نبود که بتواند مدرسه را دایر نگه دارد
کمیته افزایش جمعیت مناطق ناحیه ای که مک الپین پایه نهاد سالها طول کشید تا بطور قابل ملاحظه ای جمعیت داوالینو را افزایش دهد.
آن ها می بایست با برگذاری کلاس های زبان انگلیسی بر مانع زبان فائق می آمدند و از سویی مشکلات اسکان را حل می کردند. نتایج رضایت بخش بود.
او گفت:" ما شروع به آوردن خانواده ها و ملحق کردن آن ها با مدرسه کردیم که اساسا این روند به سرعت افزایش یافت و ما شاهد افزایش ۱۵ درصدی بودیم. با وجودی که ما مدرسه کوچکمان را در آن زمان تنها ۱۲ دانش آموز داشت از دست دادیم. اما شاهد دو برابر شدن جمعیت مدرسه از ۱۲۰ نفر به ۲۲۰ نفر بودیم و اکنون پیوستن آن ها را به جامعه بیرون و در ورزش و کارهای خدماتی دیگر می بینیم و حتی بیش از آن حدود ۱۰۰ نفر از آنان به زودی شهروند استرالیا خواهند شد."
تلفیق ساکنان جدید با مناطق ناحیه ای
ماهیر مامند، کارشناس سرمایه گذاری های کوچک راه حل منطقی را در تلفیق ساکنان جدید با مناطق ناحیه ای می داند. او مدیریت سازمان غیرانتفاعی فرصت های محلی استرالیا را برعهده دارد که کاریابی و اسکان مهاجران را در مناطق ناحیه ای انجام می دهد.
او گفت:" وقتی آن ها به استرالیا می آیند حدود ۸۰ درصد آن ها در شهرهای بزرگ ساکن می شوند. بطور میانگین می توان گفت که مشتریانی که ما با آن ها کار می کنیم حدود ۳ الی ۵ سال در شهرهای بزرگ ساکن بوده اند و هنوز نتوانسته اند در زمینه کاری خود مشغول بکار شوند و یا اصلا کاری انجام دهند. این ها کسانی هستند که بسیار مشتاقند که به مناطق ناحیه ای استرالیا بروند، که بطور دائمی به آن جا نقل مکان کنند و آنجا را خانه خود سازند."
Image
احتمال بیشتر کاریابی در مناطق دورتر
به دلیل رقابت کمتر در مناطق غیر کلان شهرها، ارقام به جا مانده از آمارگیری سنسوس سال ۲۰۱۱ نشان دهنده احتمال بیشتر کاریابی در مناطق دورتر است. بطور مثال در آن سال ۳ /۶۱ درصد از مهاجران در شهرها مشغول به کار بودند در حالیکه ۷۸ درصد از نرخ مشارکت نیروی کار مربوط به ساکنان متولد خارج از کشور در مناطق دورافتاده بود. بطور مثال در آن سال ۳ /۶۱ درصد از مهاجران در شهرها مشغول به کار بودند در حالیکه ۷۸ درصد از نرخ مشارکت نیروی کار مربوط به ساکنان متولد خارج از کشور در مناطق دورافتاده بود.
ساروج ادبایو اپاتوکان با وجود داشتن مدرک علوم محیط زیست از دانشگاه مک کواری، سالها برای پیدا کردن شغلی برای سیر کردن شکم خانواده پنج نفری اش دچار مشکل بود
اپاتوکان در اولین اقدام خود برای پیدا کردن کار در مناطق ناحیه ای شغلی به عنوان بازرس گوشت پیدا کرد. سهولت این روند بطور واضح با رقابت خشنی که او در سیدنی شاهد آن بود مغایرت داشت. او گفت:" بسیار بسیار سخت است. تجربه بسیار بدی است که به عنوان یک فارغ التحصیل و برای سه سال من به دنبال یافتن شغلی پایدار بودم که امکانش نبود. من تا قبل از این هیچ کاری نگرفتم."
مهاجرین واجد شرایط
اغلب مشتریان ROA مهاجران و فارغ التحصیلان جدید هستند. بعضی از آن ها پزشکان تحصیل کرده خارج از کشور با شهروندی استرالیا هستند که نتوانستند شغل مرتبطی در مناطق شهری بیابند. مامند می گوید که انتقال مردم به مناطق ناحیه ای نیازمند این است که جامعه میزبان شرایطی نظیر نرخ پایین بیکاری برای دستیابی به نتیجه بهتر را داشته باشد.
او گفت:" ما به سیستم بهداشتی نگاه می کنیم، به مدارس، به میزان فرصت های شغلی و سرمایه گذاری های کوچک. چقدر آن اجتماع پذیرای افراد جدید است زیرا خیلی مهم است که وقتی مردم به جایی جدید می روند مردم محلی با آغوش باز از آن ها استقبال کنند و با آن ها کار کنند. بنابراین موارد زیادی مطرح است که منطقه ای را به عنوان محلی آماده و مناسب برای جانمایی مردم درنظر بگیریم."
بازگشت مجدد به شهرها
طبق تحقیقات بخش آمار دانشگاه ملی استرالیا بیش از ۶۰ درصد مهاجران جدید در بعضی مناطق ناحیه ای در طی ۵ سال به شهرهای بزرگتری نقل مکان کرده اند و طبق گفته فروردین دلیری این روندی است که می تواند ادامه یابد. او از مشارکت کنندگان زاده تاونزویل و تازه واردین خارجی در برنامه های رهبری جوانان که توسط او اداره اداره می شود استفاده می کند. دلیری معتقد است که یک پارچگی موفق در صورت کنار گذاشتن تعصب از جریان منفی حاکم با کاشت تفاهم و پذیرش اختلافات یکدیگر میسر می شود.
او گفت:" اعتماد. من به سیستم اعتماد دارم. به اجتماع اعتماد دارم و استرالیایی ها را همانطور که هستند می پذیرم و با آن ها ارتباط می گیریم زیرا تا وقتی که با یکدیگر دست دوستی و یاری ندهیم و پا پس بکشیم نمی توانیم توقع داشته باشیم که مردمی که از طریق رسانه ها ترسانده شده اند بیرون بیایند و یکدیگر را در آغوش بگیرند."
