از دست رفتن زبان های خارجی در نسل های دوم و سوم مهاجران به اقتصاد استرالیا لطمه می زند

بسیاری از زبان های خارجی در نسل های دوم و سوم مهاجران استرالیا تا حد زیادی از بین می رود.

Source: Getty Images

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

یک گزارش جدید حاکی از این است که از دست دادن زبان های غیرانگلیسی در نسل های دوم و سوم جوامع مهاجر استرالیا می تواند به اقتصاد و جوامع این کشور لطمه بزند.


این گزارش به بررسی این موضوع پرداخته است که حفظ زبان های خارجی چقدر ارزشمند است؟

اگر از زبان های مختلفی که در استرالیا وجود دارند حمایت نشود، مزیت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی که چندفرهنگی بودن برای استرالیا ایجاد می کند کاهش پیدا می کنند.

این هشدار بخشی از گزارشی است که به طور مشترک توسط گروه تحقیقات چندفرهنگی دانشگاه مک کوآری و فدراسیون مدارس زبان نیوساوت ولز تهیه شده است.

این گزارشی حاکی از این است که بزرگترین تهدید برای زبان های مختلف در استرالیا، از بین رفتن آنها در نسل های دوم و سوم مهاجران است.

دکتر آلیس چیک (Alice Chik) یکی از تهیه کنندگان این گزارش می گوید میزان حفظ و زنده نگهداشتن زبان ها در جوامع مختلف استرالیا متفاوت است.

وی می گوید :"اگر بخواهیم به برخی از گروه هایی که نرخ های بالاتری از حفظ زبان خود در نسل سوم را دارند اشاره کنیم، برای مثال یونانی ها یکی از این گروه ها هستند و حدود ۳۰ درصد از نسل سوم آنها می گویند می توانند به زبان یونانی و انگلیسی صحبت کنند. این میزان در جمعیت مقدونی ها ۳۸ درصد و در بین ویتنامی ها ۴۶ درصد است."

دکتر چیک می گوید میزان حفظ زبان در نسل سوم در جامعه آلمانی یکی از پایین ترین نرخ ها را دارد و ۱/۵ درصد است.

وی در این باره می گوید: "در مورد چینی ها، ۶۸ درصد از نسل دوم آنها می گویند می توانند به زبان خودشان و زبان انگلیسی به خوبی صحبت کنند ولی در نسل سوم این به ۴/۴ درصد کاهش پیدا می کند. بنابر این می بینید که فقط در یک نسل زبان چینی از دست می رود. این در مورد زبان ژاپنی هم به همین شکل است. به این صورت که ۶۰ درصد از ژاپنی های نسل دوم می گویند می توانند به زبان ژاپنی و انگلیسی صحبت کنند ولی در نسل سوم این فقط به ۵ درصد می رسد. به همین دلیل این هشدار دهنده است."

لوسیا جانز (Lucia Johns) رییس فدراسیون مدارس زبان نیوساوت ولز است. وی می گوید از یافته های این بررسی جدید تعجب نمی کند، چرا که استرالیا در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر اولویت کمتری برای یادگیری زبان های غیر انگلیسی قائل است.

وی می گوید این به ویژه در مدارس ایالت نیوساوت ولز مشهود است.

دکتر چیک هم با خانم جانز هم عقیده است.

وی می گوید: "در نیوساوت ولز ما دانش آموزان سال هفتم و هشتم را ملزم می کنیم تا فقط ۱۰۰ ساعت زبان خارجی یاد بگیرند. بنابر این مشوق زیادی در سیستم آموزشی وجود ندارد که آنها را تشویق کند در خانه زبان یاد بگیرند و در مدرسه ابتدایی، دبیرستان و دانشگاه به فراگیری آن ادامه دهند."

دکتر چیک می گوید با وجود این که در نیوساوت ولز استانداردهای اجباری کمتری در مقایسه با ویکتوریا و استرالیای جنوبی (South Australia) وجود دارد، کاهش یادگیری زبان های خارجی یک مشکل ملی است.

وی می گوید این وضعیت می تواند مزیت های اقتصادی استرالیا را در آینده کاهش دهد، چرا که مهارت های زبانی یکی از عوامل مهمی هستند که به رشد اقتصادی کشورها کمک می کنند.

دکتر چیک می گوید: "دو راه مهم وجود دارد. اول این که کمک مهارت های کارکنان چند زبانه به کسب و کارها، به این صورت که این شرکت ها می توانند به طور جهانی تجارت کنند و همین طور کمک از طریق بخش های مرتبط با زبان. برای مثال، می توانم برای ترجمه برچسب یک غذا به Google Translate مراجعه کنم ولی نمی توانم در مورد یک قرارداد تجاری به Google Translate اطمینان کنم."

وی می گوید یادگیری زبان های خارجی همچنین به انسجام اجتماعی کمک می کند.

دکتر چیک می گوید: "ارزش دو زبانه بودن برای فرد بسیار زیاد است. این باعث افزایش دستاوردهای آموزشی و رفاه وی می شود. و البته ارزش حفظ زبان برای انسجام گروه های زبانی جامعه بسیار مهم است."

لوسیا جانز می گوید این گزارش نشان می دهد زبان های خارجی باید برای دولت های استرالیا و سیستم های آموزشی آنها بسیار ارزشمندتر باشد.

وی می گوید: "زبان به اندازه ریاضی و علوم مهم است. قرار نیست همه در علوم استعداد داشته باشند. برخی افراد در بخش های دیگری مهارت دارند که باید به رسمیت شناخته شود. در دیپلماسی این بسیار مهم است که به یک زبان دیگر صحبت کنید."

خانم جانز می گوید مدارک معلمان مدرسه های زبان باید در سیستم آموزشی استرالیا به رسمیت شناخته شود تا آنها بتوانند در مدارس عادی هم زبان آموزش دهند.

این ایده ای است که دکتر چیک هم با آن موافق است.

وی می گوید: "در حقیقت آنها می توانند فقط برای تدریس یک زبان به رسمیت شناخته شوند ولی سیستمی که در حال حاضر برای تایید معلمان داریم یک سیستم خیلی پیچیده است، به این صورت که برای مثال یک معلم زبان می تواند روزهای شنبه زبان ویتنامی آموزش دهد ولی نمی تواند در یک مدرسه عادی ویتنامی درس بدهد مگر این که مدرک کامل که برای تدریس همه دروس لازم است را بگیرد."




همرسانی کنید