یک کلینیک درمانی حیوانات وحشی در نیوساوت ولز تصمیم گرفته است که از یک روش باستانی پیوند پر برای کمک به پرندگان شکارچی استفاده کند که در آتش سوزی جنگل ها سوخته اند.
به گزارش هشت عقاب، جغد و تاونی فراگماوت (tawny frogmouth) هنوز تحت حفاظت کلینیک هایر گراوند رپتر (Higher Ground Raptor) در منطقه آبشارهای فیتزروی (Fitzroy Falls) در نیوساوت ولز هستند.
این پرندگان به طور معمول باید ماه ها صبر کنند تا پرهای جدید روی بالهایشان رشد کند. اما خانم پگی مک دانلد (Pegyy McDonald) که یکی از نگه دارندگان حیوانات در این مرکز است، گفت که می توان با روش الصاق پر، این پرندگان را برای پرواز آماده کرد. او گفت: «این روش قرن ها مورد استفاده قرار گرفته است. افرادی مثل شکسپیر از آن سخن گفته اند. شاهین بازها در خاورمیانه از زمانی که نگهداری از شاهین ها رایج بوده، از این روش استفاده کرده اند».
خانم مک دانلد سال ها در حال تکمیل بانک پرهای کلینیک بود، اما نمی دانست که چه تعدادی پر جدید برای درمان پرندگان بعد از آتش سوزی جنگل ها مورد نیاز است.
او گفت: «پر های مجموعه را به پرنده جدید وصل می کنیم و روز بعد اگر همه چیز خوب پیش برود، پرنده آماده پرواز است».
کلینیک سه بار در معرض آتش قرار گرفت
پناهگاه پرندگان شکارچی ده سال پیش در منزل خانم مک دانلد ایجاد شد و بعد با کمک های مردمی رفته رفته بزرگ تر شد.
هنگام آتش سوزی های تابستان گذشته، ده ها پرنده که به خاطر گرما، خستگی، سوختگی و گرسنگی آسیب دیده بودند به این مرکز آورده شدند.
در حالی که کلینیک به طور شبانه روزی برای نجات حیات وحش تلاش می کرد، شعله های آتش به نزدیکی آن رسید. سومین بار که این اتفاق افتاد، شرایط خیلی خطرناک بود.
خانم مک دانلد گفت: «سگ ها را داخل ماشین بردم و وسایلمان را آماده کردم و بعد برگشتم تا سعی کنم برخی از پرندگان را از قفس های کوچک تر بیرون بیاورم. ولی خیلی دیر شده بود و باید می رفتیم».
برخی از پرنده های بزرگتر به یک کلینیک دامپزشکی محلی در میتاگونگ (Mittagong) برده شدند.
صبح روز بعد، نقشه های خدمات آتش نشانی روستایی نیوساوت ولز نشان می داد که شعله های آتش کل ملک را سوزانده اند. خانم مک دانلد گفت: «نگران خانه نبودم، ناراحت این بودم که همه این بچه ها را در آنجا رها کرده بودم».
اما نقشه اشتباه بود. آتش با فاصله تقریبا پانصد متری از کنار ملک گذشته بود.
راه سخت احیاء زندگی پرندگان
اینکه چه تعداد پرنده در آتش سوزی ها از بین رفته اند، هنوز مشخص نشده است. بسیاری از عقاب ها و پرندگان شکارچی به خاطر از بین رفتن طعمه های کوچکشان در آتش، همچنان با گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند.
خانم مک دانلد گفت: «مردم دوست دارند اینطور فکر کنند که پرندگان پرواز می کنند و می روند و همه چیز درست می شود، اما هر کدام از این پرندگان قلمرو خود را دارند. اگر قلمرو خود را از دست دهند، منطقه شکار خود و نیز درختانی که در طول نسل ها از آنها برای ساختن لانه استفاده می کردند را از دست می دهند».
چارلی کارتر (Charlie Carter) که دامپزشک است به کلینیک هایر گراوند رپتر در انجام جراحی ها روی حیوانات وحشی کمک می کند.
او گفت که سالها طول می کشد تا مشخص شود چه تعداد پرنده از بین رفته اند. دکتر کارتر اضافه کرد: «خبرهایی می شنویم از اینکه تعداد پرندگان شکارچی و پرندگان شکارچی بزرگ به تنها چند هزار جفت کاهش پیدا کرده است. بنابراین اگر صد، دویست یا سیصد پرنده در آتش سوزی از بین بروند، این اتفاق تاثیری بسیار مخرب بر جمعیت آنها خواهد گذاشت».
برنامه هایی برای افزایش جمعیت این پرندگان در قفس در دست بررسی است.
