زنی به نام جویس ننکیول لاک (Joice Nankivel Loch)، شخصیتی تاثیرگذار بود که با کمک های انسان دوستانه اش، جان افراد بسیاری را نجات داد.
به گزارش ، جویس در سال ۱۸۹۷ در یک خانواده ثروتمند صاحب مزارع شکر در اینگهام (Ingham) در شمال کویینزلند به دنیا آمد. او و خانواده اش بعد از تغییر سیاست های دولت درباره کارگران، مجبور به ترک مزرعه شان شدند و به منطقه گیپسلند در ایالت ویکتوریا آمدند.
مری هولت (Mary Howlett)، پژوهشگر ساکن منطقه گیپسلند گفت: «جویس در مزارع شکر شاهد قتل و جنایت علیه مردمان کاناکا و نیز برخورد وحشتناک با کودکان بومی منطقه بود. بنابراین او از سن خیلی کم، وجدانش درگیر این مساله شده بود».
خانواده او در کلبه ای روستایی با کف خاکی در بولارا (Boolara) زندگی می کردند و بعد به خانه ای در درویین (Drouin) نقل مکان کردند. او در آنجا دوره هفت ساله مدرسه را گذراند. بعد از اینکه ازدواج با شخص ثروتمندی را که برایش در نظر گرفته بودند رد کرد، به عنوان منشی در دانشگاه ملبورن مشغول به کار شد تا اینکه در سال ۱۹۱۹ با یک کهنه سرباز جنگ گالیپولی به نام سیدنی لاک (Sydney Loch) ازدواج کرد.
بعد از ازدواج آنها به ایرلند رفتند و در آنجا هر دو به عنوان روزنامه نگار مشغول به کار شدند. آنها در دوبلین گزارش هایی از جنگ داخلی تهیه می کردند و سپس به لندن رفتند.
خانم هولت گفت: «این دو می خواستند به اروپا بروند تا با مردمی که به خاطر جنگ جهانی اول آسیب دیده بودند کمک کنند. آن دو به جنبش کمک رسانی کویکر (Quaker Relief Movement) ملحق شدند». آنها با حمایت مالی این جنبش به مناطق فقیر روسیه و بعد یونان رفتند و جویس در آنجا به تدریس مهارت های کشاورزی و کمک های درمانی پرداخت و صنایعی را برای آوارگان ایجاد کرد.
خانم هولت گفت: «جویس یک تجارت فرش بافی ایجاد کرد و سیدنی هم یک مدرسه نجاری ساخت. آنها تلاش می کردند تا مردم را از یک فقر بی رحمانه نجات دهند و برای آنها محل های کار بسازند».
اما بزرگترین کار جویس وقتی انجام شد که او به یک محل نگهداری آوارگان در رومانی فرستاده شد. او در آنجا جان بیش از هزار زن و کودک یهودی لهستانی را از شر نازی ها نجات داد. او در پوشش سازماندهی تعطیلات ساحلی، عملیات فرار بزرگی را ترتیب داد که با نام Operation Pied Piper نامیده می شود. در این ماموریت، او آوارگان را با قطار و قایق به قبرس می فرستاد و آنها در آنجا سوار بر یک کشتی جنگی استرالیایی به فلسطین تحت حاکمیت بریتانیا فرستاده می شدند.
جویس و سیدنی (که در سال ۱۹۵۵) در گذشت، سال های آخر زندگی مشترکشان را در اورانوپولیس (Ouranoupolis) در یونان گذراندند. آنها در آنجا هم به آموزش مهارت های قالیبافی به روستاییان ادامه دادند.
جویس در سال ۱۹۸۲ درگذشت. او در طول زندگی اش، یازده مدال دریافت کرد که شامل نشان ققنوس یونان، صلیب طلایی لهستان، مدال اهدایی پادشاه صربستان و مدال امپراتوری بریتانیا بود که توسط شاه جورج پنجم به او اهدا شد.
داستان زندگی جویس در کتابی با عنوان «روبان های آبی، نان تلخ: داستان زندگی جویس لاک، زنی که بیش از هر زن دیگری افتخار آفرید» به قلم سوزان دی ورایز (Susanna D Vries) منتشر شده است.
