یکی از مقامات ارشد سازمان ملل متحد از استرالیا به دلیل سیاست های مربوط به بررسی وضعیت پناهجویان در خارج از مرزهایش به تندی انتقاد کرده است.
ایندریکا راتوات (Indrika Ratwatte) مدیر منطقه آسیا-اقیانوسیه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان پس از بازدید از بازداشتگاه نارو، روز سه شنبه با خبرنگاران در کانبرا گفتگو کرد. وی عالی رتبه ترین مقام سازمان ملل است که شخصا از مراکز پناهجویان استرالیا که در خارج از مرزهایش مستقر هستند بازدید کرده است.
ارزیابی وی از شرایط موجود منفی است. آقای راتوات گفت شرایط بعضی از پناهجویان در نارو بدتر از پناهجویان روهینگیا دانست که از میانمار رانده شده و به بنگلادش پناه برده اند. سازمان ملل سرکوب مردم روهینگیا توسط ارتش میانمار را به یک پاکسازی قومی تشبیه کرده است.
این مقام ارشد سازمان ملل متحد گفت: "من در سالهای گذشته در وضعیت های اضطراری در نقاط متعددی کار کردم. اخیرا در بنگلادش بودم، جایی که یک میلیون پناهجو از میانمار وارد شده اند. و با نگاه به وضعیت موجود در اینجا، بویژه وضعیت سلامت روانی، اوضاع خیلی خیلی شوکه کننده است. روانپزشکان و سایرین می گویند این یکی از جاهایی است که بیشترین نرخ استرس، تروما و استرس پس از سانحه را دارد."
آقای راتوات گفت، حدود چهل کودک در نارو تمام طول عمر خود را در بازداشت گذرانده اند و پنجاه نفر دیگر نیمی از عمر خود را آنجا سپری کرده اند. وی گفت نگهداشتن افراد در نارو باعث جدا شدن اعضای خانواده از هم می شود.
او گفت: "من دختری چهارده ساله را دیدم که همراه پدرش در نارو بود و مادر و سایر فرزندان خانواده برای درمان در استرالیا هستند. این دختر در وضعیت جنون قرار داشت و ماهها بود که از اتاقش بیرون نیامده بود، حمام نکرده بود و در وضعیت استرس و ترومای کامل قرار داشت. باید از این وضعیت جلوگیری شود."
هفته گذشته، پسری ده ساله در نارو که بنابر گزارش ها اقدام به خودکشی کرده بود برای اقدامات پزشکی به استرالیا منتقل شد.
این اقدام در حالی صورت گرفت که پیتر داتون وزیر کشور استرالیا دستور داده بود این پسر در جزیره نارو بماند چون معتقد بود امکانات درمانی مناسب در نارو وجود دارد.
آقای راتوات می گوید موارد خودزنی و اقدام به خودکشی حاکی از وضعیت ناگوار در این بازداشتگاه هستند.
او گفت: "هیچ کسی نباید در وضعیتی باشد که چنین انتخاب وخیمی کند. بویژه در مورد کودکانی که تیغ قورت می دهند و یا با مصرف دارو اوردوز می کنند، نباید به این شکل باشد. آنها باید امنیتداشته باشند، باید تحت حمایت باشند و با متان تبا آنها برخورد شود."
آقای راتوات گفت موضع دولت استرالیا که بازداشتگاه های ساحلی مانع مرگ پناهجویان در دریا می شود را درک می کند ولی وقتی این پناجویان به زمین می رسند، استرالیا در قبال آنها مسئولیت دارد.
این مقام ارشد سازمان ملل گفت: "ما باید هر تلاشی می توانیم بکنیم تا پناهجویان را از این وضعیت خارج کنیم و در حالیکه این رویکرد وجود دارد که این سیاست افراد را از صدمه و مرگ در دریا محافظت می کند، ما باید اطمینان حاصل کنیم چنین رویکردی باعث صدمه دیدن افراد پس از رسیدن به خشکی نمی شود."
یکی از اقدامات دولت برای این که افراد را از این اردوگاه ها خارج کند،امضای توافقی با باراک اوباما رییس جمهور وقت آمریکا در سال دو هزار و شانزده بود. حدود یکصد پناهجو در چارچوب این قرار داد در آمریکا اسکان داده شده اند.
آقای راتوات گفت دوست دارد شاهد اقدامات بیشتری باشد، برای مثال تجدید نظر در مخالفت با پیشنهاد نیوزیلند برای پذیرفتن 150 پناهجو در بازداشتگاه جزیره مانوس.
او گفت: "در حالیکه با توافق استرالیا و آمریکا که باعث پیداکردن راه حلی برای تعداد قابل توجهی از پناهجویان شد امیدوار شدیم، اما هنوز حدود هزار پناهجوی دیگر هستند که به راه حل نیاز دارند."
اظهارت آقای راتوات در حالی مطرح می شود که پیتر داتون وزیر کشور استرالیا از دولت خواسته است توجه ویژه ای به شماری از کشاورزان سفیدپوست آفریقای جنوبی داشته باشد. آقای داتون می گوید این کشاورزان به دلیل افزایش نرخ خشونت ناشی از احتمال تقسیم مجدد اراضی در معرض آزار و اذیت هستند.
آقای راتوات می گویدحمایت ها باید برای افرادی ذخیره شود که "واقعا آسیب پذیرند".
استرالیا سابقه طولانی مدتی در پذیرش پناهجو دارد و قرار است در سال مالی 2017-18 حدود چهارصد میلیون دلار کمک بشردوستانه کند.
آقای راتوات از دولت استرالیا خواست تا این اعداد را کاهش ندهد.
او گفت: "با نگاه به سنت قدیمی استرالیا در حمایت از پناهجویان و انجام برنامه های بشردوستانه در سراسر جهان، این خیلی مهم است که این سنت محکم ادامه پیدا کند."
