هدایت عصیان متولد ولسوالی مالستان ولایت غزنی می‌باشد که دورۀ لیسه در آن‌جا به پایان رسانید. در سال ۲۰۰۶ به منظور ادامۀ تحصیلات عالی به کابل کوچید و شامل پوهنتون کابل گردید.
هنگامی‌که وی در سال دوم پوهنتون بود، با مشکلات امنیتی برخورد. وی در مورد مشکلات امنیتی می‌گوید که چون متعلق به قوم هزاره است، در زمان رفت و آمد میان کابل و مالستان از سوی طالبان تهدید می‌شد.
طالبان پدر هدایت عصیان را باخود بردند که تا هنوز سرنوشت اش معلوم نیست.
او می‌گوید: «چون از مردم هزاره‌ها هستم، در افغانستان در مسیر مالستان رفت و آمد می‌کردیم، و چندین بار مورد تهدید طالبان قرار گرفتم.»
«پدر من یک معلم بود، برعلاوۀ معلمی رهبر جامعه یا کمیونیتی لیدر نیز بود، از همو خاطر در سال ۲۰۰۶ در مسیر غزنی و مالستان توسط طالبان دستگیر و بیخی مفقود شد.»
«سال‌های بعدی هم زمانی‌که طالب‌ها و کوچی‌ها در منطقه ما حمله می‌کردند؛ چون ما زمیندار منطقه بودم و از جملۀ خوانین منطقه بودیم، فامیل ما تحت اذیت و ستم بود و وقتی‌که کوچی‌ها بار دیگر بر منطقۀ ما حمله کرد، مادرم برایم گفت که باید افغانستان را ترک کنید؛ چون دفعه‌ای قبلی پدرت را با خود بردند و حالا نوبت شما است.»
Credit: Supplied
هدایت، برای فرار از دست طالبان، نیت سفر به آسترالیا را می‌کند و با کشتی بطرف آسترالیا حرکت می‌کند.
او در ماه دسمبر سال ۲۰۰۹ از طریق کشتی به جزیرۀ کرسمس (Christmas Island) آسترالیا رسید و مدت سه و نیم ماه را در داخل کمپ مهاجرین در این جزیره سپری کرد. بعد از سپری شدن سه و نیم ماه وی بحیث مهاجر شناخته می‌شود و به سیدنی می‌آید.
در سیدنی او مشغول آموزش مهارت‌های زبان انگلیسی می‌شود و سپس صنوف ۱۱ و ۱۲ دورۀ لیسه را دوباره می‌خواند که متعاقب آن به تحصیلات عالی خود ادامه می‌دهد و سند ماستری خود را در رشتۀ حقوق روابط بین‌الملل از پوهنتون کانبیرا بدست می‌آورد.
به گفتۀ آقای عصیان، وی بورسیۀ تحصیلی برای دوکتورا را نیز دریافت کرد و تصمیم داشت تا تحصیلات خود را ادامه دهد؛ اما در جریان رخصتی ۲ ماهه خود بود که متوجه شد، اکثر مهاجرین تازه وارد به آسترالیا توانایی یافتن کار را ندارند و با مشکلات زیادی روبرو هستند.
«دو ماه وقت داشتم، تعطیلات دانشگاه بود، آمدم سیدنی و می‌خواستم که کم و بیش کار کنم تا یک تعداد دوستان و فامیل خود را که در داخل افغانستان بودند، حمایت (مالی) می‌کردم. در جریان کار، متوجه شدم که، اکثریت مهاجرین‌که داخل آسترالیا می‌آیند، به سختی کار پیدا می‌کنند؛ بخاطر مشکلات زبان و بخاطر روابط خیلی محدود با جامعه.»
«کارهای‌که برای مهاجرین است، کارهای بسیار شاقه است، یک تعداد شان که کار می‌گیرند مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند، چون زبان نمی‌فهمند که از خود دفاع کنند. برای ما بسیار سنگین تمام می‌شد که چطور یک مهاجر با این سختی‌ها و مشکلات می‌آید داخل آسترالیا، اما در این‌جا مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد.»
Credit: Supplied
او در سال ۲۰۱۷ به تأسیس بنگاه اجتماعی بنام CommUnity می‌پردازد و از طریق آن به آموزش و استخدام مهاجرین تازه وارد افغان و کشورهای دیگر در بخش ساختمانی می‌پردازد.
در نخست او به کاشی‌کاری می‌پردازد و تعداد از مهاجرین تازه وارد را در این بخش آموزش می‌دهد و سپس بحیث کارگر استخدام می‌کند. او می‌گوید که در قدم نخست ۱۵ تن را استخدام کرد؛ اما با گذشت زمان بخش‌های دیگر نیز به بنگاه اجتماعی اش اضافه شد.
«فعلاً کارهای مختلف داریم، مثلا کارهای بخش تایل (کاشی کاری) است، واترپروف (عایق بندی) است، بخش پنتنگ (رنگمالی) است، ایرکندیش است و بخش کلینیگ (صفاکاری/پاک‌کاری) است.»
«هر شش ماه تا یک سال ما یک بخش جدید را اضافه می‌کنیم. مثلاً بخش رندرینگ و بخش‌های دیگر هم هدف ما است که به عنوان یک پکیج (بستۀ) کلان اضافه کرده و کمپنی خود را بزرگتر کنیم.»
بنگاه اجتماعی که هدایت عصیان در سال ۲۰۱۷ تأسیس کرد، تا کنون به ۹۰ تن آموزش داده و استخدام کرده است که از این میان ۴ تن آن‌ها توانسته اند شرکت‌های خود را راه اندازی کرده و صاحب تجارت‌های مستقل شوند.
او به تعدادی از خانم‌ها نیز زمینۀ کاری را مساعده کرده است.
با توجه به این‌که فعالیت زنان در صنعت ساختمانی در میان افغان‌ها تقریباً یک تابو می‌باشد؛ آقای عصیان می‌گوید، باور بر این است که کار ساختمانی تنها برای مردان ساخته شده است؛ اما حقیقت این گونه نیست.
Credit: Supplied
با توجه به تقاضای بالای برای کارگران ساختمانی، آقای عصیان می‌گوید که فعلاً زمینۀ کاری خوبی برای مهاجرین مساعد است تا وارد صنعت ساختمانی شوند و در کوتاه مدت به موفقیت خواهد رسید.
