پس از دونیم سال انتظار، درخواست کننده ویزه بشردوستانۀ آسترالیا در پاکستان در بی‌سرنوشتی بسر می‌برد

پس از سقوط نظام جمهوری در افغانستان تعداد زیادی افغان‌ها به پاکستان رفتند و به شمول آسترالیا به ویزه‌های کشورهای مختلف درخواست دادند، اما تعداد محدود آن‌ها موفق به دریافت ویزه گردیده اند.

Credit: Supplied

زبیر الکوزی یکی از افغان‌های است که در زمان نظام جمهوری در افغانستان، مترجم ملکی با یکی از شرکت‌های آسترالیایی‌ که مسوولیت تأمین مواد غذایی برای نیروهای ناتو و تأمین امنیت آسترالیایی‌ها در افغانستان را داشت، بود.

او حدوداً دو نیم سال پیش در ماه سپتمبر ۲۰۲۱ از طریق پروسۀ افغان‌لی که مختص ترجمانان نیروهای آسترالیایی در افغانستان بود، به ویزۀ آسترالیا درخواست داد، اما از آن‌جایی‌که آقای الکوزی مترجم نیروهای آسترالیایی نبود و با یک شرکت آسترالیایی کار کرده بود، پروسۀ افغان‌لی، وی را برای ارائه درخواست برای ویزۀ بشردوستانه تشویق کرد.

آقای الکوزی می‌گوید که از زمان ارائه درخواست برای ویزۀ بشردوستانه تا کنون فقط تصدیق‌نامۀ را مبنی بر دریافت درخواست‌شان از سوی ادارۀ مهاجرت آسترالیا دریافت کرده اند و بس.

او می‌گوید: «به ما گفته شد، چون سفارت ما در داخل افغانستان وجود ندارد، تغییر موقعیت داده و به یکی از کشورهای همسایه بروئید. وقتی به پاکستان مهاجرت کردیم، بی‌سرنوشت شدیم و تا هنوز هم در بی‌سرنوشتی به سر می‌بریم.»

Credit: Supplied

او می‌گوید با وجودی‌که سه نامۀ دسته‌جمعی از سوی کسانی‌که به ویزۀ بشردوستانۀ آسترالیا درخواست داده بودند، عنوانی حکومت آسترالیا، وکلای پارلمان آسترالیا، وزیر امور داخله و مهاجرت آسترالیا و ارگان‌های دیگر ارسال کرده اند، اما جوابی دریافت نکرده اند.

او می‌گوید، که با گذشت هر روز وضعیت مهاجرین، بویژه کسانی‌که به ویزۀ کشورهای خارجی درخواست داده اند، وخیم‌تر می‌شود.

«وضعیت روز به روز وخیم شده می‌رود. پاکستانی‌ها با کسانی‌که برای ویزۀ کشورهای خارجی درخواست داده اند، رویۀ خوب نمی‌کنند و در فکر این نیستند که پاسپورت و ویزۀ پاکستان را دارند یا هم ندارند، گرفتاری شروع است. نیروهای‌ پاکستانی چک پاینت دارند، خانه‌ها را تلاشی می‌کنند و افغان‌ها با مشکلاتی زیادی دچار هستند.»

شاید در ماه ۱ یا ۲ تن از سوی سفارت آسترالیا در اسلام‌آباد به مصاحبه فراخوانده شوند، پروسۀ آسترالیا بسیار بطی است؛ اما کشورهای دیگر با شدت کار می‌کنند و مهاجرین را به هدف مقصود می‌رسانند.

زبیر الکوزی

او می‌گوید که اجازۀ کار را ندارد و با مشکلات اقتصادی زیادی روبرو هستند.

تعلیم و تربیۀ کودکان یکی از مشکلات دیگری است که مهاجرین افغان در پاکستان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

آقای الکوزی می‌گوید که زمینۀ آموزش برای کودکان مساعد نیست و تنها کسانی‌که امکانات مالی بیشتر دارند، می‌توانند کودکان خود را در مکاتب خصوصی پاکستان شامل کنند.

«وقتی می‌خواهید طفل تان را در مکتب شامل کنید، اولین چیزی‌که مکتب از شما تقاضا می‌کند، ویزه است. بعداً قرارداد خانه مطالبه می‌کند و پاکستانی‌ها به افغان‌ها، قرارداد خانه را نمی‌دهد. ما از افغانستان آمدیم و فکر می‌کردیم که در این‌جا زمینۀ تعلیم اولادها مساعد خواهد بود؛ اما متأسفانه پول زیاد ما نداریم که در مکاتب خصوصی تحویل کرده و کودکان خود را شامل مکتب کنیم و در مکاتب دولتی، اولادهای ما را شامل نمی‌کنند.»

او از حکومت آسترالیا می‌خواهد، تا به درخواست‌ وی و کسانی‌ دیگری‌که به ویزۀ آسترالیا درخواست داده اند، رسیدگی کنند و یا حداقل زمان انتظار را برای شان مشخص کند.